မင္းရဲ႕ႏိုင္ငံ အတြက္ အခ်ိန္ (၁၀) မိနစ္ ရမလား

" မင္းရဲ႕ႏိုင္ငံအတြက္ အခ်ိန္ (၁၀) မိနစ္ရမလား..?
ရတယ္ဆိုမွ ဒီစာကိုဆက္ဖတ္ပါ။ အခ်ိန္မရွိရင္ေတာ့ မင္းသေဘာပဲ…။


အိႏၵိယသမၼတ:

တို႕အိႏိၵယအစိုးရ က လုပ္ေဆာင္မႈေတြ မထိေရာက္ဘူး မင္းေျပာတယ္။
တို႕ႏိုင္ငံရဲ႕ဥပေဒေတြ ကလည္း အုိေဟာင္းျပီး ေခတ္မမီေတာ့ဘူး။ မင္းေျပာတယ္။
စည္ပင္ ကလည္း အမိႈက္ေတြမရွင္းဘူး မင္းေျပာတယ္။
ဖုန္းလိုင္းေတြ ကလည္း အလုပ္မလုပ္တာ ခပ္မ်ားမ်ားလို႕ မင္းေျပာတယ္။
မီးရထားဆိုတာ ဟာသတစ္ခုပဲ။ အဲလိုင္းေတြဆို ကမာၻမွာ အဆိုးဆံုး။
စာပို႕စနစ္မွာလဲ ဘယ္ေတာ့မွ ပုိ႕တဲ႕စာက မေရာက္ဘူး။
တို႕တိုင္းျပည္မွာ အားလံုးက ေခြးစာေကၽြးပစ္ရေတာ့မေလာက္ ပ်က္စီးစုတ္ျပတ္မႈေတြခ်ည္းပဲ လို႕ မင္းေျပာတယ္။
မင္းေျပာ… မင္းအဲ႕ဒါေတြခ်ည္းပဲ ပါးစပ္ကေနေျပာျပီး မင္းကေရာဘာတစ္ခုလုပ္လဲ…?

ေကာင္းျပီ။
မင္း စင္ကာပူ ကိုေရာက္တဲ႔အခါက်ေတာ့ စင္ကာပူ က လမ္းေတြေပၚ မင္းေဆးလိပ္လႊင့္မပစ္ရဲဘူး။ စတိုးဆိုင္မွာ မုန္႕မစားရဲဘူး။ ညေန ၅ နာရီနဲ႕ ၆ နာရီၾကား ေအာခတ္လမ္းေပၚကားျဖတ္ေမာင္းဖို႕ ၅ ေဒၚလာ မင္းေပးတယ္။ အဲ႔လိုစင္ကာပူမွာ မင္းတစ္ခုခုမ်ားေျပာလား။ ေျပာခဲ႕လား…?
ဒူဘိုင္းမွာ ဥပုသ္လမ်ိဳး လူျမင္ကြင္းမွာ မင္းအစားစားရဲလား။
မကာရ္မွာ ေခါင္းမေဆာင္းပဲ မင္းအျပင္ထြက္ရဲလား။
၀ါရွင္တန္မွာ တစ္နာရီ ၅၅မိုင္ထက္ေက်ာ္ျပီး မင္းကားေမာင္းရဲလား။ ေမာင္းမိလို႕ ရဲလာဖမ္းရင္ ငါ့ကိုဘာမွတ္ေနလဲ ငါဘာေကာင္လဲ သိလား ငါဘယ္သူ႕သားလဲ သိလားလို႕ ရဲကို မင္းေျပာရဲလား။
ေအာ္ဇီနဲ႕ နယူးဇီလန္ကမ္းေျခေတြမွာ စားျပီးသား အုန္းခြံေတြကို ေတြ႕ကရာမင္းေလွ်ာက္ပစ္ရဲလား။
တိုက်ိဳကလမ္းေတြေပၚမွာမင္း ကြမ္းတံေတြး ေလွ်ာက္ေထြးရဲလား။
ဒါေတြက မင္း ကို ေမးေနတာ။
သူမ်ားတိုင္းျပည္မွာ သူ႕စည္းကမ္းနဲ႕အညီ အတိအက် ေလးစားလိုက္နာ ႏိုင္ျပီး ကိုယ့္ႏိုင္ငံျပန္ေရာက္မွ စည္းကမ္းကို မေလးစား စည္းကမ္း ပ်က္တတ္တဲ႕မင္းကိုပဲ ေမးေနတာ။
အိႏိၵယေျမ ကို စနင္းျပီဆိုတာ နဲ႕စိတ္ထင္သလို ေဆးလိပ္ေတြ စကၠဴစေတြ အမိႈက္ေလွ်ာက္ဖြတတ္တဲ႕ မင္းလို လူေတြကို ေမးေနတာ။
တျခားတိုင္းတပါးမွာ စည္းကမ္း လိုက္နာ ေလးစား တတ္ခဲ႕တဲ႕မင္းက ကိုယ့္ေမြးရပ္ႏိုင္ငံ မွာက်ေတာ့ ဘာလို႕ပံုစံ အတူတူ မလုပ္ႏိုင္ရတာလဲ။
အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုမွာ အျငိမ္းစား ဘံုေဘျမိဳ႕ စည္ပင္ အေရးပိုင္ၾကီး Mr.Tinaikar ဘာေျပာသြားလဲသိလား။
လူ႔မလိုင္ေတြက သူတို႕ေခြးေတြနဲ႕လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ျပီး လမ္းေတြေပၚမွာ ေခြးအညစ္အေၾကးေတြထားခဲ႕ၾကတယ္။
ျပီးတာ့ အဲ႔လူေတြကပဲတစ္ခါျပန္ျပီး ညစ္ေပေနတဲ႔လူသြားလမ္းေတြအတြက္ တာ၀န္ရွိသူ အဖြဲ႔အစည္းေတြညံ႔ဖ်င္းလွခ်ည္ရဲ႕ဆိုျပီး အျပစ္တင္တတ္ၾကတယ္။
တာ၀န္ရွိသူေတြကို သူတို႕ကဘယ္လိုလုပ္ေပးေစခ်င္တာလဲ။
သူတို႕ေခြးေတြေနာက္ကေန တံျမက္စည္းတစ္ေခ်ာင္း ကိုင္ျပီး ေခြးစြန္႕ခဲ႕သမွ် အညစ္အပတ္ေတြကို တေကာက္ေကာက္ လိုက္ရွင္း ေပးေစခ်င္တာလား။
အေမရိကားမွာ ကိုယ့္အိမ္ေမြးတိရစာၦန္ဆီက ထြက္တဲ႕ အညစ္အေၾကးေတြ သန္႕စင္ေပးဖို႕ ပိုင္ရွင္ကတာ၀န္ယူရတယ္။
ဂ်ပန္မွာလဲဒီလိုပဲ။
ဒီ အိႏိၵယ က လူေတြ အဲ႔လိုလုပ္လား?
တို႕လူေတြကက်ေတာ့ မဲေပးပြဲသြား။
မဲေလးေပးျပီး ျဖစ္သမွ် အကုန္ကို တာ၀န္လႊဲခ်ေခါင္းခံေပးဖို႕ လူတစ္ေယာက္ေရြးလိုက္သလိုပဲ။
ကိုယ္ကိုယ္တုိင္က ဘာတာ၀န္မွ မရွိသလိုေနျပီး အရာအားလံုးကို အစိုးရကပဲ ကၾကီး ခေခြး က အစ လိုက္ေျဖရွင္းေပးဖို႕ထိုင္ေမ်ွာ္လင့္ေနၾကတယ္။
ကိုယ္တုိင္ပါ၀င္အားျဖည့္မႈ က သုည။
အမိႈ္က္ေလးေတြ ၾကံဳသလိုေလွ်ာက္ပစ္ရင္း ျမဳိ႕ေတာ္သာယာ လွပဖို႕ အာဏာပိုင္ေတြကို ထိုင္ေစာင့္ေနၾကတယ္။
အဲဒီ႕အစား အျမင္မေတာ္တဲ႕ စကၠဴတစ္စကို အမိႈက္ပံုးေလး ထဲ ေရာက္ေအာင္ ထည့္လိုက္ဖို႕ေတာ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားတယ္။
ရထားဘူတာရံုေတြမွာ သန္႕စင္ခန္းေတြ ထားေပးေစခ်င္ၾကတယ္။
ဒါေပမဲ႕ အဲဒီ့ သန္႕စင္ခန္းေတြကို က်က်နနဘယ္လိုသံုးရမလဲေတာ့ အေလးမထားဘူး။
အိႏိၵယ အဲလိုင္းေတြမွာ အေကာင္းဆံုး အစားအေသာက္ေတြ ေရအိမ္ေတြ ရွိေစခ်င္ၾကတယ္။
ဒါေပမဲ႔ လစ္ရင္ လစ္သလို ရသေလာက္ေလး ပိုယူလာဖို႕ ခိုးလာဖို႕လဲ ၀န္မေလးဘူး။
ကဲ .. ဒီေတာ့ ပ်က္စီးပုပ္သိုးေနပါတယ္ ဆိုတဲ႕ ဒီစနစ္ၾကီး အဖြဲ႕အစည္း အတြက္ ဘယ္သူ႔မွာ တာ၀န္ရွိတာလဲ။
ဘယ္သူေတြက ေျပာင္းလဲဖို႕လိုေနတာလဲ…အဲဒီ႔စနစ္ၾကီးမွာ ဘယ္သူေတြ ပါဝင္လႈပ္ရွား လည္ပတ္ေနတာလဲ။
ကိုယ့္အိမ္ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္ ကိုယ့္ျမိဳ႕ ကိုယ့္အဖြဲ႕အစည္း တျခားအဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႕ အစိုးရ အကုန္လံုး ပါဝင္ေနတာ မဟုတ္ဘူးလား။
ဒါေပမဲ့ ေသခ်ာပါတယ္။
တကယ္တမ္း လက္ေတြ႕က်က် ပါ၀င္ ေျပာင္းလဲ လုပ္ေဆာင္ ရမယ့္အခ်ိန္က်ေတာ့ အားလံုးက ကိုယ့္မိသားစုေလး နဲ႔ အတူတူစိတ္ခ် လံုျခံဳတဲ႔ အိမ္ေလး ထဲ အတူတူ ထိုင္ေနၾကျပီး ျပတင္းေပါက္ကေန ခပ္လွမ္းလွမ္းပဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကမွာပါ။
သူတို႕စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေမာင္သန္႔ရွင္းၾကီးတစ္ေယာက္ မိုးေပၚကေနက်လာျပီး အာလံုးကို ေနရာတက် ျပန္ျဖစ္သြားေအာင္ လဲွက်င္း ရွင္းလင္း ေျပာင္းလဲ ေပးသြားလိမ့္မယ္လို႕ ေမ်ွာ္လင့္ရင္လည္း ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကမွာေပါ့။
ဒါမွမဟုတ္လဲ တတ္ႏိုင္သူေတြက တျခားတိုင္းတပါးကို ေျပာင္းေရႊ႕သြားရင္လည္း သြားလိမ့္မယ္။
ဘာနဲ႕တူလည္း ဆိုေတာ့ အမဲလိုက္ေခြးၾကီး လက္ကေန ကိုယ္လြတ္ရုန္းေျပးတဲ့ သူရဲေဘာေလးေတြလိုပဲ။
သူတို႕စိတ္ထဲမွာ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားတယ္ လို႕ထင္ရတဲ့ အေမရိကားရဲ႕ ဂုဏ္သေရေတာ္ ေအာက္မွာ ေနပူစာလံႈခြင့္ေတာင္းခံၾကျပီး အေမရိကား ရဲ႕ လူေနမႈစနစ္ေတြကို တဖြဖြ ခ်ီးမြန္းခန္းဖြင့္ေနၾကလိမ့္မယ္။
အဲ႔လိုေနရင္းနဲ႕မွာ နယူးေယာက္ က မလံုျခံဳဘူးလို႕ ခံစားလာရရင္ အဂၤလန္ကိုဆက္ေျပးၾက။
အဂၤလန္မွာ အလုပ္အကိုင္ရွားပါးလာရင္ ပင္လယ္ေကြ႕ကို ေလယာဥ္နဲ႕ေျပး။
ပင္လယ္ေကြ႕မွာ စစ္ျဖစ္လာတဲ႔အခါက်ေတာ့ လူမႈကယ္တင္ေရး အစီအစဥ္နဲ႕ အိႏိၵယကို ျပန္ပို႕ေပးဖို႕ ေတာင္းဆိုၾက။
ကိုယ့္ႏိုင္ငံရဲ႕စနစ္ ေခတ္ကို အားျပည့္ တိုးတက္လာဖို႕ေတာ့ ဘယ္သူမွ အပင္ပန္းခံျပီး မစဥ္းစားခ်င္ၾကဘူး။
အေကာင္း အဆိုး ပိုင္းျခားႏိုင္တဲ႕အသိဥာဏ္ကို ေငြေၾကးပကာသနေတြနဲ႕ အေပါင္ခံထားၾကလိုက္သလိုျဖစ္ေနတယ္။
၃၅ ေယာက္ေျမာက္ အေမရိကန္သမၼတ J F Kennedy က သူ႕ေနာက္လိုက္ အေမရိကန္ေတြကို ေတာင္းဆိုခဲ႕တဲ႕ စကားေလးနဲ႕ပဲ နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္မယ္။

“DO NOT ASK WHAT YOUR COUNTRY DO FOR YOU..
ASK WHAT YOU CAN DO FOR YOUR COUNTRY..”

"တိုင္းျပည္ က သင့္ကို ဘာေပးႏိုင္လဲလို႕ ေမးမယ့္အစား
တိုင္းျပည္အတြက္ သင္ဘာေပးႏုိင္မလဲ ဆိုတာပဲ ေမးပါ”

တဲ႕……။ "

---

Source: Facebook: Ei Eikhaing ၏ ပိုစ့္ မွ ကူးယူ ေဖာ္ျပပါသည္။

---